awak,
tak sangka dah 5 tahun dah berlalu. teringat pula waktu saya sukakan awak. awak, minta maaf sebab sukakan awak. dulu mesti awak rasa terganggu and terbeban dengan kehadiran saya, kan? tapi, thank you so much sebab awak nampak kewujudan saya dulu. awak ingat lagi ke tak? mesti awak dah lupa kan? ye la awak sekarang ni kan dah bahagia...tapi saya pun tumpang gembira atas kebahagiaan awak...happy sangat bila awak happy...no worries in my heart and my head anymore!!!
awak,
waktu saya tulis surat ini, saya teringatkan 'esprit de corps' awak, teringatkan kad raya handmade yang bertandakan signature awak, duit raya bentuk love. :] tak sangka pula saya still ingat lagi...sepatutnya saya dah lupa...
awak,
kalau dulu, tiap-tiap kelapangan saya akan kirimkan surat untuk awak. walaupun balasan awak pendek je, tapi saya tetap berterima kasih sebab sudi reply stupid things macam tu. Awak, sorry sangat-sangat sebab wujud and sukakan awak masa tu. mesti menyusahkan saja kan? Saya tahu sebenarnya awak rimas. tapi terima kasih sangat-sangat sebab jaga perasaan saya.
awak,
minta maaf sangat-sangat dulu mata saya selalu jadi stalker. ada saja bayang awak mesti mata saya ikut. kat sekolah saja la. saya ingat lagi. satu hari tu, banyak kali awak pergi toilet. awak demam masa itu. jaga diri tau. awak tu cepat jatuh sakit. saya selalu tengok awak ke library. seronok...nak tahu tak, saya dapat juga jadi librarian masa form5, walau pun sekejap kan...
awak,
dah 5 tahun saya cuba, awak. tapi susah sangat. Sebenarnya saya nak sangat lupakan perasaan saya tu kat awak. Saya nak awak jadi kawan, abang, and teman yang boleh happykan saya macamana kawan-kawan saya yang lain buat. Awak, nak tahu tak? first time sampai universiti ni, saya nangis sebab satu universiti dengan awak. sebab saya tak nak susahkan awak lagi. saya tak nak ganggu hidup awak lagi. tapi saya terpaksa sebab kehendak mak saya.
tapi kan, awak...
rupanya awak la salah 1 sumber semangat saya kat universiti ni. hari pertama kelas, dah nampak awak. antara senior sekolah yang lain. awak dulu yang saya nampak, tak sangka pula saya. tapi saya lega sikit bila tahu yang budak fakulti awak dah start belajar kat kampus baru...
sekurang-kurangnya, saya takkan ganggu awak lagi kan...hihih..
awak,
satu hari tu, saya mesej awak, kenapa miskol.awak kata awak termiskol saya. lepas tu saya balas lagi kalau termiskol takkan la sampai dua kali. awak kata virus H1N1 yang melanda sekarang yang menyebabkan awak termiskol saya. tapi mungkin betul juga kata awak. saya mungkin akan tahu alasan sebenar kalau hari tu saya bawah phone saya sekali kan. tapi kan awak, masa tu la awak ingatkan saya balik pasal awak. lepas tu, saya try lupakan awak lagi. kalau saya layan mesti saya akan susahkan awak lagi kan. saya try untuk tak ada perasaan.
awak,
saya nak minta maaf lagi sebab saya dah delete phone no. awak. kalau saya save, bila saya bosan mesti saya akan ganggu awak. lebih baik saya delete kan...minta maaf. tapi saya still anggap awak sebagai kawan saya. suatu saat tu,saya dah lupakan perasaan kat awak. sedikit demi sedikit perasaan tu lari jauh. tapi bila saya tengok muka awak, fuuuh...Allah saja yang tahu, macam mana hati saya berubah balik...sebab tu la bila saya nampak awak, saya try tak pandang muka awak. minta maaf tau. untuk kebaikan awak, itu yang terbaik kan.
awak,
minta maaf sangat-sangat juga sebab saya reply mesej raya awak dengan pertanyaan yang saya tak kenal awak...minta maaf tau, no tu familiar di mata saya. tapi saya dah tak berani berharap macam waktu-waktu yang lepas. before this, ramai sangat orang yang kacau pakai no yang dekat-dekat dengan no awak. semuanya saya teka awak dulu, tapi semua salah...nampaknya harapan saya dulu tak ada lah sesempurna harapan saya kali ni...tapi saya betul-betul terkejut. tak sangka pula awak akan anta mesej raya kan. itu hadiah terbaik untuk saya tahun ni...terima kasih awak...
awak,
terima kasih sangat-sangat sebab awak orang first yang anta mesej raya kat saya. kalau before this, saya yang hantar dulu kan. padahal, sebenarnya awak tak ada salah apa pun kat saya. saya tak ada kemaafan nak bagi kat awak sebab awak tak ada buat salah kat saya...tapi saya nak mohon seribu maybe berjuta-juta kemaafan dari awak...banyak sangat saya rasa salah saya kat awak. beban yang saya timpa awak waktu sekolah dulu. minta maaf yer.
awak, saya tak tahu lah awak baca ke tak surat saya untuk awak ni...panjang kan? kalau dulu setiap dua bulan kan saya anta surat kat awak...ni la hasilnya dalam tempoh 5 tahun...
jangan risau tau...saya dah takkan desak awak lagi. saya akan hormat decision awak sepenuhnya. awak mesti sentiasa bahagia yer. walaupun awak yang pertama dan terakhir untuk saya di saat ini. saya tahu there's someone would be the one for me, kan? i just waiting for him...and i'll be happy with him...i'll try, awak...
awak,
saya takkan berhenti untuk sayang awak, dan saya juga takkan cuba untuk memaksa awak sayang saya. sebab saya tahu cinta itu tak semestinya harus memiliki kan...surat ini hanya mengisi masa lapang saya selama 5 tahun. jangan risau, saya takkan fikir pasal stupid things ni lagi. bak kata awak, belajar rajin-rajin kan? belajar sampai master kan? lepas tu jadi lecturer kan? jangan berfoya-foya kan? baiklah...saya akan ikut nasihat awak, awak...
saya janji saya takkan delete phone no. awak lagi, sebab saya tahu awak akan ingat saya suatu hari nanti...sebagai kawan kan...tapi kalau boleh, saya nak sokongan awak sentiasa...tapi kalau tak boleh tak apa...terima kasih awak...sorry juga!!!
